akna

Po 20 minutach jazdy na rowerze w temperaturze wyższej niż pokojowej i słońcem walącym po oczach wróciłam do domu w stanie całkowitego zmęczenia, wyprana z emocji i uczuć, a moje marzenia sprowadzały się do szklanki wody z lodem. To dziwne, jak niewiele człowiek potrzebuje do szczęścia. Chociaż nie wiem, czy szczęście to jest właśnie to uczucie, które poczułam gdy po zbliżeniu ust do szklanki rozkoszowałam się uderzającymi w twarz bąbelkami gazu. Raczej ulga. I przyjemność, która gdy już nie jestem w stanie wypić ani kropli więcej zamienia się w wzdęty brzuch=)

Jednym słowem, miałam dzisiaj miły dzień!

Może jestem wspaniałą osobą

Może umiem ruszać uszami

Może do twarzy mi w czerwonym

Może boję się burzy

Może szukam przygody

A może nie.

Przeraża mnie wizja wakacji. Tych, co właściwie już są. Nie chce mi się widzieć z ludźmi. Uśmiechać się, bo taki jest wymóg. Albo mieć problemy. I się zwierzać. Im bardziej mi się nie chce, tym bardziej wiem, że muszę. Wstać, ubrać się, umyć zęby, wyjść, zrobić, skończyć, zobaczyć, spotkać się. To, co powinno być przyjemnością staje się uciążliwym obowiązkiem. Więc wstaję, ubieram się, myję, wychodzę, robię, kończę, widzę i spotykam się.

Zmiany są potrzebne, ale znienawidzone przeze mnie. Zmieniam wszystko, gdy już czuje się leniwie bezpieczna. Znudzona. Odwrócić wszystko do góry nogami i rozpaczać, że chce się 'po staremu'. Decyzja o zmianie już zapadła.

Dopiero teraz widzę jak się zmieniłam przez te pół roku. Zatraciłam umiejętność rozmowy o rzeczach istotnych. Albo zmieniłam priorytety. Odkrywam na nowo 'dawnych przyjaciół', mimo, że ich droga już dawno ptrzestała być moją. Podziwiam albo rozczarowuje się.

Dlaczego my kobiety zachowujemy się tak feministycznie? Czy to dlatego, że faceci są aroganccy, niedojrzali, chamscy, szowinistycznymi świniami, agresywni, narcyzami, nieodpowiedzialni, popadający w skrajności, krzywdzący, inni niż my, myślący ‘tylko o jednym’, wykorzystujący i raniący nas, napaleni, wiecznie zapracowani albo nic nie robiący, nierozsądni, marzący o 75DD, niewrażliwi, niekulturalni, dłubiący w nosie, wylegujący się na kanapie, nie okazujący emocji, niewyrozumiali wobec naszych fochów, nudni, nie lubiący pomagać ( i wszystkie negatywne cechy jakie kiedykolwiek istniały). Nieprawda. Po prostu nie chemy przyznać się same przed sobą, że nie umiemy im się oprzeć…