"Ty zagrasz butelkę, a ja zsiadłe mleko.
Czym byłoby kwaśne mleko bez butelki? Białą plamą.
Dlatego musimy grać razem.
On się dostał, ale ja nie. Widocznie był bardziej przekonywujący w roli zsiadłego mleka niż ja butelki. Ja próbowałem zmieścić zsiadłe mleko do butelki, która już była wypełniona po brzegi miłością."
Na stu ludzi
wiedzących wszystko lepiej
- pięćdziesięciu dwóch;
niepewnych każdego kroku
- prawie cała reszta;
gotowych pomóc,
o ile nie potrwa to długo
- aż czterdziestu dziewięciu;
dobrych zawsze,
bo nie potrafią inaczej
- czterech, no może pięciu;
skłonnych do podziwu bez zawiści
- osiemnastu;
żyjących w stałej trwodze
przed kimś albo czymś
- siedemdziesięciu siedmiu;
uzdolnionych do szczęścia
- dwudziestu kilku najwyżej;
niegroźnych pojedynczo,
dziczejących w tłumie
- ponad połowa na pewno;
okrutnych,
kiedy zmuszą ich okoliczności
- tego lepiej nie wiedzieć
nawet w przybliżeniu;
mądrych po szkodzie
- niewielu więcej
niż mądrych przed szkodą;
niczego nie biorących z życia oprócz rzeczy
- czterdziestu
chociaż chciałabym się mylić;
skulonych, obolałych
i bez latarki w ciemności
- osiemdziesięciu trzech
prędzej czy później;
godnych współczucia
- dziewięćdziesięciu dziewięciu;
śmiertelnych
- stu na stu
Liczba, która jak dotąd nie uległa zmianie.
W przeciągu ostatniego miesiąca zyskałam więcej blizn niż przez kilka ostatnich lat. 3 na lewej nodze, 2 na lewej stopie, 1 na nodze prawej. 2 na prawej ręce i 1 nad pośladkami. 9 blizn za jednym zamachem. Podobno blizny są potrzebne, bo udowadniają przeszłość i upamiętniają wydarzenia. Ja niestety nie pamiętam jak powstały trzy z nich.
Irytacja. Irytacja faktem, że ktoś podnosi rękę. Irytacja sposobem podniesienia tej ręki. Kierunkiem. Stylem. Wszystkim. Kilka minut później całkowite zrozumienie tej osoby. Czy to jest przypadek, czy już choroba?
Z wypoczynku już wróciłam. Z opalenizną, piaskiem w każdej części ciała, zapaleniem spojówek i bogatsza o pewność i wiarę w siebie. Naprawdę:)
Dwa tygodnie byczenia się dobrze człowiekowi robią, nauczyłam sie radzić sobie z wolnym czasem i nie panikować, gdy jest go za dużo. Nauczyłam się oswajać ze swoimi myślami i przestałam je zagłuszać, bo inaczej na wakacjach nie da rady. Wyszalałam się i zrobiłam dużo głupich rzeczy. Poznałam nowych ludzi i wiem, że chcę być po części podobna do nich. Poznałam lepiej tych, których juz znałam. Zyskałam przyjaźń na dobre i na złe. Zawiodłam się na obiecującej znajomości. Wyostrzyłam poczucie humoru. Wyrzuciłam tematy tabu. Nauczyłam się kłamać i mówić prawdę. Bardziej zaradna i równocześnie mniej odpowiedzialna. Jednym słowem, pogodziłam się z sobą. Nie boję się już tego, czego bałam się rok temu. Nie boję się ludzi. Czyli generalnie jest wypas:)
Jutro ruszam w kolejny kurs, który będzie nauką tolerancji.
Dzisiaj był wariacki dzień, bieganina w tą i z powrotem, załatwianie tysiąca drobnych spraw i niewiarygodny upał, a ja w czarnej sukience. Jak ktoś mi powie, że uwielbia lato w mieście, niesamowite zmeczenie i znużenie na twarzach mijanych, elegancko ubranych 'ludzi pracujących' to chyba zwariuję! Potem wieczorkiem zabarałam się za koszenie trawnika, zawsze troszkę grosza do kieszeni wpadnie. A grosz zawsze potrzebny, bo jak wiadomo w dzisiejszych czasach bez pieniędzy-niet.
Jutro o 5:50 rano wyjeżdżam nad morze, to nieważne, że wiem to od dwóch dni i dlatego oczywiście wszystkie rzeczy mam wyprane, wyprasowane, poskładane w kosteczkę i elegancko spakowane. Jak zawsze. Kazdy ma swoje cele, a moim jest osiągnąć kiedykolwiek taki ład i porządek w moim bagażu, że aż będzie mi głupio. Cóż, nie każdy dochodzi do swoich celów..
I tak życzę radości ze słonka:)