Czy lepiej bawić się nie zważając na późniejsze konsekwencje czy wycofywać się ze wszystkiego w popłochu bojąc sie późniejszego rozczarowania? Czy obnażać przed innymi swoje emocje czy chować je w sobie? Tego rodzaju głupie pytania chodzą mi po głowie. Chociaż mówi się, nie ma głupich pytań..są tyle głupie odpowiedzi.
Ciągle nie wiem, czego chce. Przechodzę z euforii w załamanie zahaczając po drodze o neutralność. Tą moją bezpieczną neutralność, która zawsze broniła mnie przed uniesieniami lub upadkami. Dzisiaj jest tylko epizodem.
Czy nazwać to ucieczką czy zwycięstwem mojej inteligencji emocjonalnej? Pierwszy raz podeszłam do moich uczuć i emocji racjonalnie, rozebrałam je na części, przeanalizowałam i zdecydowałam rozumem, co z nimi zrobić.
Nie czuję się jak ja.